C. Bukowski - Pis Moruğun Notları II



5/10

3 apartmanın tam ortasında kalan 16 arabalık otopark doluydu. Mayıs ayında yağan yağmur hep gösterir ama elletmez. Gürültülü birkaç şimşek sonrasında kısa süre yağıp o nemli havayı bırakmıştı gerisinde. 


Gecenin çok körü değildi. 7 katlı binanın son katında hava almak için açtığım camın pervazına kollarımı koyup 16 arabalık otopark kadar görüş açımla uzaklara dalıyordum. Nereye gidersen git zaten sonuçta kendini götürüyorsun klişesinin içine sıçayım dedim. Toplum içinde küfretmezdim. Bu yüzden kendi kendime konuşurken ettiğim küfürlerden büyük zevk alıyordum. Bugün oturup Netflix izlemek yerine neden düşünmeye başladığımı anlatıp anlatmamak arasında gidip geliyordum. Ama hayır bu gidip gelmelerin sonunda havai fişekler patlamayacak. 


Telefona saate bakmak için uzanıyorum. Kapanmış. Her şarjı bittiğinde bu sefer şarj etmeyeceğim diyorum. Bu düşünce çok uzun sürmüyor elbette. Diğer düşüncelerim gibi. Genelde çok düşünüyorum ama paylaşımcı değilim. Genelde insanlarla gülüp eğlenmeyi tercih ediyorum.  Sonuçta zaten yalnız kaldığımızda mutsuzuz neden birlikte de mutsuz olalım ki. Ama öyle olmuyor işte. Insanları mutsuzlaştıran yine insanlar olabiliyor çoğu zaman. Genelde. Bir de para mevzusu var. Sonra da sağlık geliyor. Istediğiniz sorundan başlayabilirsiniz evet.


Bir önceki geceyi düşünüyordum. Yeni Bukowski kitabım ve Pink Floyd dinlerken orgazmik bir gece yaşamıştım. Hatta kendime kimseyi takmamaya devam edeceğime dair söz verip, aynı umursamazlıkla devam edeceğim demiştim. Insanlardan uzaklaştıkça bir çıkış yolu bulabilirdim.


Umursamazım derken umarım dediğime inanmamışsınızdır. Efsanevi bir kendini kandırma mekanızmasına sahip olduğumu düşünüyorum bazen. Yine çok düşünüp sıkmaya başladım sizi değil mi? 
Keske artık pencere pervazının kolumda iz bıraktığı şu saatte aşağıya atlama planları yapsaydım. Klasik ama güzel bir son olabilirdi sizin için.
Ama olmadı tabııkı. Sıkıldım. Pencereyi açık bırakıp koltuğuma oturdum. 

Bukowski’nin Pis Moruğun Notları 2 kitabına gömüldüm. Kitapları basılıp insanlar tarafından tanındıktan sonra yazdığı öyküleri var içinde. Güzel ama ruhunu sevmedim kelimelerin. Hatta sanırım onun için üzüldüm. Bazen melankoliyi o kadar seversiniz ki melankolinizin sebebinin bitmemesini, sorunun çözülmemesini istersiniz. Tabiiki Bukowski’nin kitabı olması kendini okutuyor ama belki de o modda değilimdir. Kitabı ciddi ciddi okumayı bırakmayı bile düşündüm ama hakkımda dedikleri doğru sonunu görmeden bırakamıyorum ve asla hayır diyemiyorum.
 Merak ilginç bir duygu.
Bir sonraki cümleyi tane tane okumamız lazım.

Gerçekten - hiçbir - şey - istemiyorum.

Tüm beklentiler. Hayaller. Çaba. Büyük hayallerim olmadı. Kendimi gerçekleştirmek istiyorum dedim soran olduğunda. Zira hayatı basitleştirmek lazım.

Neyse gece çok uzadı. Sadece Bukowski hakkında yazmak istemiştim halbuki.

Çisem E.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sigara Bırakma Günlüğü Part I

Resim
Merhaba. Size "Sigarayı Bırakmanın Kolay Yolu"ndan bahsedeceğim. Sigara isteğimin arttığı bu dönemlerde,kendime ne başardığımı hatırlatmak için yazıyorum bu yazıyı. En başından başlayayım.Sigara içmeye lisenin ikinci sınıfında,16 veya 17 yaşımdayken başladım.Hadi 1 yılı alışma süreci veya az içilen süreç diye tanımlarsak,18 yaşımdan beri günde bir paket içiyordum ve şu an 25 yaşımdayım.Evet 7 yılımı her gün "ben sigara içmeyi seviyorum ya" diyerek geçirdim.Taa ki benim bile anlayamadığım sebebe kadar. Bırakma kararımın öncesinde,çalıştığım yerde,her gün her saat başında sigara içmeye çıkıyordum.E tabi " Bıraksana, çok gençsin" diyenlere, her zaman "Yok ya,iyiyim böyle,seviyorum içmeyi" diyor,sigara içmeyenleri,kokusundan rahatsız olanları anlamıyordum.Hatta komik bir şekilde sigara kokmadığımı düşünüyordum.Ve sigara içip otobüse,dolmuşa bindiğim,ailemle sofraya oturduğum sırada kokuyu almadığım için rahatsız olmuyordum.Ama şimdi ben de ...
Devamı

1Film1Kitap - Tuck Everlasting / Ölümsüz Aile - Natalie Babbitt

Resim
Issız bir ormanın ortasında, suyundan içene ölümsüzlük vaat eden bir pınar... Bu pınarın suyundan içerek ölümsüzlüğe kavuşan, ama nedense ölümsüz olmaktan pek hoşnut olmayan bir aile...Gün gelir pınarın başına bir genç kız gelir. Ölümsüz Aile, yani Tuck'lar, bu güzel kızın, pınarın suyundan içmesine engel olmak; akıp giden dünyanın, sürekli değişen bir doğanın parçası olmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu kanıtlamak zorundadır.Ölümsüz Aile geçtiğimiz yirmi yıl içinde milyonlarca çocuğa ulaştı; birçok dile çevrildi, hem Amerika'da hem de Avrupa'da okullarda okutuldu. Çocuk edebiyatının bu unutulmaz klasiği, nihayet Türk çocuklarının beğenisine sunuluyor. Kesinlikle ölmeden önce okumanız gereken 1001 kitaptan biri.. "Eğer ölüm yoksa yaşamın ne anlamı var ki? O zaman yaşam olarak adlandıramazsın bile. Biz yalnızca varız, buradayız, yol kenarındaki taşlar gibi. " Evet çocuk kitabı olabilir.Ama bence böyle kitapların kesinlikle yaşı yok.Nas...
Devamı

Genç Bir Doktorun Anıları - Mihail Bulgakov

Resim
Başlarken "aa ne kadar da araştırmış yazar " derken ; Bulgakov'un Tıp Fakültesi mezunu olduğunu gördüm. (Evet,kitap arkası yazılarını okumadan aldım,okumadan başladım) Acaba bir otobiyografi mi bu kitap bilemiyorum. Öyküler çeşitli tıp dergilerinde yayınlanmış.Ne kadar gerekli bir bilgi bilemem ama başlangıçları böyle olmuş en azından :) Rusya'nın uzak bir kasabası.. Yeni mezun olmuş bir doktor.. Doktorun gündelik hayatında karşılaştığı zorlu sınavlar.. İşiyle,korkularıyla,insanlarla,insanların cehaletiyle ve hastalıklarla yüzleşmesi.. Komik olan şey (neden bilmem ama komik buldum) ; doktorun ters doğumdan ve fıtıktan korkması.Her hastanın fıtık şikayetiyle gelmesinden korkuyor ama daha büyük panik yapılacak hastalıklarda,soğuk kanlılıkla,cesurca risk alıp tedavisini yapıyor. Adeta bir Dr.House..Ama sarkastik değil.. Ve bu korkusuyla yüzleşmesini "Ters Vaftiz" öyküsünde okuyabilirsiniz. Sıkıcı başlıyor hikayeler.Hasta gelir,teda...
Devamı